Selepas segala masalah yang kita hadapi tu, finally lembut juga hati kau untuk aku. Siap cakap nak jumpa family, tapi tu laa time tu aku laa bodoh tak bagi la alasan la. Aku rasa macam terlalu awal lagi untuk aku. Belajar pon belum habis. Tapi macam dia cakap, ala sekadar ikatan perkenalan
Minggu pertama kat KPM Beranang, time tu jugak lah phone aku buat hal. Dengan masalah koelj lagi. Stresnya aku masa tu. Aku call kau harap kau akan bantu kurangkan tekanan ini. Ingat lagi masa tu bulan puasa, so masing2 mula lah nak berbuka puasa dengan masing2. Aku ni mengikut jela maana ajak aku ikut mana tak ajak, kat rumah jelah aku
Minggu kedua pon sama, masa tu nak beli phone. Bila dah dapat phone rasa nak sangat jumpa dia Yela dari dulu nak sangat phone ni. Bila dah dapat nak la share kegembiraan ni. Tapi...
Minggu2 berikutnya aku mula resah, apatah lagi suntikan kawan2 yang bukan2. Mana tak nya aku desak dia, serabutkan dia, rimaskan dia. Tapi aku cuma nak jawapan. Kenapa dia berubah macam tu
Cuti masa tu, ingat lagi time tu balik kampung. First je kau dah lain sangat2. Marah2 itu biasa tapi conversation kali ni betul2 menyakitkan hati aku. Aku sangat2 tertekan tapi aku sabr. Aku masih tunggu kau reda
Kat sana, Ipa la saksi betapa sedihnya hati ini, betapa gilanya aku saat itu. Apatah lagi bila kau bagi kata2 macam tu. Satu saat kau bagi harapan dan satu saat lagi kau berkata bagaikan aku seorang manusia yang tak ada hati Kata2 kau sangat tajam, sangat sakit. Aku tabahkan hati aku pujuk hati ini. Saat tu lah Ipa kenalkan aku dengan kawan dia. Memanglah agak terubat tapi jauh dalam sudut hati ini menangis yang tiada berpenghujungnya. Ingat lagi kata2 kau bila kau cakap tunggu kau selesaikan segala masalah kau. tunggu kau betulkan diri. Berubah, itu yang kau alasankan. Aku terima dan aku sangat2 mengharap. Selalu aku cari kau, selalu aku perhatikan kau walaupun dari jauh. Aku tau segala perkembangan kau. Hibanya hati ini apabila ini cara kau tinggalkan aku. Tanpa sebarang pesan tanpa sebarang kata putus. Namun janji yang kau rantaikan